Gideon Kiefer

De monografie Gideon Kiefer, een uitgave van Hannibal, werd op 17 december 2014 gepresenteerd in BOZAR en op 18 december in Be-Part, Platform voor actuele kunst. Naar aanleiding hiervan ging Gideon Kiefer de uitdaging aan om in de kunstenaarsstudio van Be-Part voor het eerst een sculptuur te realiseren die een driedimensionale vertaling is van een tekening.

Het werk van Gideon Kiefer (1970, Neerpelt) is intimistisch en absurdistisch van sfeer. Hij baseert zich zowel op foto’s die hij zelf maakt als op beelden die hij vindt in oude tijdschriften en boeken. Dit resulteert in een mysterieuze figuratieve wereld waarin er altijd iets niet lijkt te kloppen. Zijn personages zweven in een stille en lege ruimte waarin het perspectief afgebroken wordt tot een vlakke, latente aanwezigheid.
Een rode draad doorheen zijn oeuvre is ‘Het Onderzoek’, dat zich afspeelt in de schemerzone van de experimentele medische en psychiatrische wereld. De mensen in zijn tekeningen laveren over de delicate grens tussen het geniale en de totale waanzin. Tussen de charlatan en de serieuze wetenschapper. De uitvindingen of de proeven lijken bij voorbaat absurd of te ver gezocht. Het zijn vergeefse pogingen van individuen om reden of betekenis te vinden in de absurde kloof van het bestaan, wat enkel lijkt te resulteren in een onvermijdelijke mislukking. De proefpersonen ondergaan hun testen schijnbaar emotieloos. Ze zijn onthecht van enige kritische zin en leggen zich gewillig bij hun lot neer. Soms lijken ze zelfs niet in de gaten te hebben dat ze aan een proef worden onderworpen.
Daarnaast maakt Kiefer introspectief werk. In deze tekeningen komen zijn alledaagse ervaringen naar voren.

Der Darsteller uit 2014 is een dergelijk introspectief werk, dat hij op een oude boekomslag heeft getekend. In een decor met tegelpatroon op de vloer zien we een strak in het pak gezeten man een bizarre handeling uitvoeren. Hij kijkt langs een fluorescerende buis naar een constellatie van vier kubussen die een precair evenwicht vormen op een fijne constructie van stalen poten. Een fijn raster rond de figuur completeert het geheel. Zoals gebruikelijk in het werk van Gideon Kiefer toont hij ook de perspectieflijnen en het fijne rasterwerk achter en onder de dingen.

Der Darsteller vertolkt een rol. Het is een acteur. Wanneer men spreekt over darstellende Kunst, dan heeft men het meestal over theater, film en musical. Naast Haupdarsteller spreekt men ook over Nebendarsteller. In deze tekening/sculptuur is het echter niet duidelijk wie der Darsteller is. En al evenmin wie de hoofd- en nevenacteur zou kunnen zijn. Is het de eenzelvige figuur in een meetbare wereld of eerder de constellatie van kubussen vol herinneringen? Gideon Kiefer is gefascineerd door ‘controlerende’ personages zoals dokters en verpleegsters, wetenschappers of zakenlui. De kunstenaar toont vooral hun tragiek. Zo ook in deze tekening. Nooit zal de figuur/de toeschouwer in deze tekening/sculptuur het geheim van de kubussen kennen. De man zit opgesloten in een soort versteende machteloosheid. De herinneringen blijven waar ze zijn, onachterhaalbaar in de kubussen. Het is onmogelijk om ze stuk voor stuk op te diepen. De enige sleutel die hij ons aanreikt, is een baksteen met een briefje met cijfers. Deze hangt naast de sculptuur en verwijst naar een afgebroken huis dat met behulp van de coördinaten op het papiertje kan worden gelokaliseerd. Het afgebroken huis van een dierbare. Een huis vol herinneringen.